Τι θα έλεγαν οι επαναστάτες του 1821 στο σήμερα, στα νέα παιδιά, σε όλους τους Έλληνες που είμαστε απόγονοι εκείνων οι οποίοι ξεσηκώθηκαν με σύνθημα «Ελευθερία ή θάνατος;» και έδωσαν την ψυχή τους για να μπορούμε εμείς σήμερα να συλλογιόμαστε ελεύθερα και επομένως καλά, ασχέτως αν η ελευθερία μας δεν είναι δεδομένη;
Τι θα είχε να πει ένας ήρωας, όπως για παράδειγμα ο Μακρυγιάννης σε έναν Έλληνα του σήμερα;
Όταν ο κόσμος στον οποίο ζούμε έχει αναγορεύσει σε θεό του το χρήμα, όταν οι αγορές δεν επιτρέπουν στους λαούς να ανασάνουν, οδηγώντας τους αρχικά σε έναν τρόπο ζωής με βάση τον καταναλωτισμό και στη συνέχεια δείχνοντας σε όλους ότι δεν είναι πρόσωπα, αλλά αριθμοί, προς φορολόγηση και εκμετάλλευση; Όταν ο κόσμος ανταλλάσσει την ελευθερία με την επιβίωση και το ρεαλισμό, με αποτέλεσμα άλλοι να αποφασίζουν πριν από μας για μας;
Όλοι οι ήρωες του 1821, έρχονται να μας θυμίσουν ότι υπάρχει κι ο άλλος δρόμος, πέρα από τον συμβιβασμό και την άνευ όρων παράδοση στα κελεύσματα άλλων.
Υπάρχει ο δρόμος της ψυχής, ο δρόμος της θυσίας, ο δρόμος του αγώνα. Υπάρχει ο δρόμος της αντίστασης και της διατήρησης των αξιών και των θεσμών της πατρίδας μας.
Για την πατρίδα και τη θρησκεία παλεύουμε πρώτα. Για ό,τι μας κρατά ξεχωριστούς από τους άλλους λαούς και την ίδια στιγμή ελεύθερους. Πατρίδα δεν σημαίνει να μισούμε τους άλλους. Δεν σημαίνει κούφια λόγια. Πατρίδα σημαίνει μνήμη της ιστορίας μας, της θρησκευτικής μας πίστης, της γλώσσας μας, του ξεχωριστού του προσώπου μας. Σημαίνει ετοιμότητα για αγώνα και θυσία. Απόφαση για πόλεμο εναντίον της νοοτροπίας που θέλει να εξαγοράσει την ψυχή μας. Που μας θέλει τον καθένα να νοιάζεται μόνο για τον εαυτό του. Που μας θέλει να μη ζούμε ως παρέα, τάξη, κοινότητα, ενορία, συλλογικότητα, για να να μην μπορούμε να αντισταθούμε.
Αν ζούσε σήμερα ο Μακρυγιάννης θα ξαναέλεγε:
Είμαστε στο εμείς και όχι στο εγώ. Θα μας προέτρεπε να συνεργαστούμε, να λειτουργήσουμε ενωμένοι και αποφασισμένοι να δούμε τι ωφελεί την κοινή μας πορεία και όχι μόνο τον καθένα μεμονωμένα. Να μάθουμε να σεβόμαστε το χώρο που ζούμε, να φοβόμαστε την οργή των νεκρών μας και των βράχων τα αγάλματα, να μην περιφρονούμε την αρετή και να βλέπουμε την Αλήθεια ως στόχο της κοινής μας ζωής.
Δεν πιστεύουμε αυτούς που ντύνονται φίλοι μας, ενώ κοιτούνε μόνο το συμφέρον τους. Αντίθετα, χτίζουμε εμείς σχέσεις αγάπης, αλληλεγγύης, μοιράσματος, προσφοράς, στηρίζουμε ο ένας τον άλλο, έχουμε όνειρα, αντλούμε δύναμη από την παράδοσή μας και δεν εξαντλούμε τη ζωή μας μόνο στα όσα ξενόφερτα περνούνε ως ανάγκη.
Απλώνουμε το χέρι μας σε όλους, αλλά δεν κάνουμε πίσω στις θέσεις μας. Μπορεί να είμαστε λίγοι, αλλά έχουμε μαγιά στην καρδιά και στην ψυχή μας και θα αντέξουμε. Ξαναχτίζουμε μια κοινωνία στην οποία η ελπίδα δεν θα περιορίζεται στα δώρα των άλλων, αλλά θα ξεκινά από την πίστη στο Θεό, στην πατρίδα, στον εαυτό μας.
Και για να γίνουν αυτά, χρειάζεται παράδειγμα, θυσία, αγώνας και όχι βόλεμα. Γινόμαστε το παράδειγμα. Μαθαίνουμε από τα λάθη και δεν γκρεμίζουμε μόνο, αλλά δημιουργούμε, όπου κι αν βρισκόμαστε!
Η μόνη ελπίδα είναι το «εμείς» και όχι το «εγώ μου» , το «εγώ σου», το «εγώ του».
Σε αυτά πιστεύουμε και γι αυτά αγωνιζόμαστε εμείς οι Φιλικοί μέχρι της τελικής νίκης.
Η «Νέα Φιλική Εταιρεία» είναι μια ιδέα που δημιουργήθηκε με βάση τις γνώσεις, τις εμπειρίες και τα διδάγματα που αντλήσαμε από τα παθήματα του παρελθόντος. Ο καθένας από εμάς είναι ένας απλός στρατιώτης που υπηρετεί την ΙΔΕΑ μόνο και όχι τα απωθημένα ή τα «όνειρα» κάποιου δήθεν ... αρχηγού.
Ο αρχηγός μας και ο οδηγός μας στον αγώνα είναι μόνο η αγωνία μας και η αγάπη μας για την πατρίδα, .... την Ελλάδα.
Μας ενώνει ότι μας χώριζε!
Ένας Φιλικός.
Νέα Φιλική Εταιρεία
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου